Louis Paul Boon beschrijft in Memoires van de Heer Daegeman hoe Paul-Louis Daegeman slechts wil genieten van wat hij heeft, wat hem echter wordt misgund door een opdringerige wereld. In het oog van de goegemeente is Daegeman een asociaal element, een halve psychopaat zelfs, maar geen lezer met een hart zal hem snel uit zijn gedachten kunnen bannen. Hetzelfde geldt voor de naamloze man die in Eros en de eenzame man zijn hart lucht. Ook deze seksueel ontspoorde kunstenaar is het nooit gelukt een werkelijk bevredigende relatie met een ander tot stand te brengen. Dat de gearriveerde schrijver Paul Boonen zich in zijn obscene schilderijen herkent, vindt hij een magere troost. Zowel de anonieme memoiresschrijver in Eros en de eenzame man als Paul-Louis Daegeman lijden aan een ongeneeslijke hartziekte.
Niemand zal onberoerd blijven bij het lezen van deze twee nagelaten bekentenissen en hartlijders zijn gewaarschuwd: Boon lezen kan fataal zijn!
* ‘Dit is geen “roman”, het is het verslag van mensen die zich volgens hun eigen codes tegen derden wapenen en handhaven.’ – Johan van der Woude over Memoires van de heer Daegeman
* ‘Van de doden niets dan goeds? Die mening zijn wij ook toegedaan, maar wij weigeren dit laatste verhaal van Boon te recenseren (…). Wij zijn over dit boek uitgepraat. Wij wensen het te vergeten en er vooral de naam van de charmante man en verteller niet mee te bezoedelen. Dat lijkt ons de beste manier om de regel “van de doden niets dan goeds” te volgen.’ – Gazet van Antwerpen over Eros en de eenzame man